مات ومبهوت بدون حضورت آن را که گذشته مرور می کنم
دوره می کنم این صاعقه ی عظیم را
واین سیل مهیب را
دیگر از اقتدار و پایداری وجودم خبری نیست !
دلم می خواهد بدون حضور تو تا انتهای ظلمت شب بدوم
تا صدای تو را بشنوم
تا به حضورت برسم...
رنج بدون حضور تو جاودانه است
دیو اضطراب تمام بنیانم را متلاشی کرده است
و من فقط در هاله های ابهام انعطاف نگاهت را لمس می کنم
