هوا را از من بگیر...

           خنده هایت را نه !!!!

           گرفتی...

           همه ی سبزی وجودم را گرفتی......

          چو نان چناری کهن خسته از هیاهوی روزگار

          تلخ تلخم !!!

          سخن از گلایه و درد نیست

        سخن از بی حضوریت است ....